Ik ben afgestudeerd!

Eindelijk is daar het verlossende woord: ik ben geslaagd! Niet voor mijn veter-strik diploma en ook niet voor mijn rijbewijs, maar voor mijn opleiding! Ik ben nu Master of Science.

Vorig week, maandag 1 juni mocht ik mijn project op Malmö University presenteren. 20 minuten presentatie, 40 minuten discussie met de meneer. Echter kregen we niet direct de uitslag te horen, wat wel het geval was bij mijn bachelor. Wanneer we die dan wel kregen, was een beetje onduidelijk. ‘Uiterlijk volgende week, maar dit is afhankelijk van de examiner‘. Fijn, daar schieten we dus eigenlijk niets mee op.

Opluchting

Ik was erg opgelucht toen de presentatie erop zat. Hier had ik inmiddels hard voor gewerkt maar de 40 minuten durende discussie moest nog komen. Ik vind het wel lastig hoor. Na afloop kwam mijn begeleider (ik had hem alleen aan het begin van het project gezien voor ik naar NL vertrok en nu aan het einde) naar me toe en complimenteerde me met mijn presentatie. Pfeuw, dat zat in ieder geval goed. De rest van de dag bleef ik op universiteit om de andere presentaties te zien.

Afscheid

Dinsdag was ik ook op school voor de resterende presentaties. Van de 15 studenten hebben er maar 10 gepresenteerd. We sloten de laatste presentatie af met wat champagne, die we op kosten van de universiteit mochten halen. We kregen nog een korte speech van een paar docenten / professoren / leraren / design-researchers / collega’s? (ik weet niet hoe ik ze moet noemen) die ons vertelden dat we echt wel een uitmuntend jaar waren en dat ze van ons genoten hadden. Dat is een compliment die ik dan ter harte neem. We namen ook afscheid van elkaar, als studenten onderling. Iedereen zal nu weer een ander pad bewandelen en of je elkaar nog eens ziet, je weet het niet.

Master of Science

Vrijdag vloog ik naar NL en had ik nog steeds niets gehoord. Mijn ouders haalden mij op Eindhoven Airport op, beiden met een grote roos. Super lief en ze ruiken onwijs lekker!
Vandaag, dinsdag 9 juni 2015, heb ik dan eindelijk te horen gekregen dat ik een Pass heb gekregen, wat betekent dat ik ben geslaagd! Ik ben nu een Master of Science en mag nu MSc. achter mijn naam zetten. Chique, vind je niet? Hier in Zweden doen ze niet aan cijfers (althans niet in dit Master Programma) dus alles is Pass of Fail. Je krijgt dus nooit een cijfer. Ergens is dat fijn, maar ergens ook niet fijn. Je hebt niet echt een idee hoe je ‘ervoor staat’ alhoewel dat in dit beroepenveld misschien ook helemaal niet van toepassing is.

Diploma

En nu is het wachten op mijn diploma. Zweden is ook het-niet-doen-aan-ceremonies. Dat betekent dus dat er geen uitreiking zal zijn, geen feest en ook geen ceremonie. Mijn diploma zal per post naar Nederland worden gestuurd en dat is het. Waarschijnlijk aan het einde van de zomer of zo? Niet dat ik nou op veel tierelantijnen zit te wachten maar een uitreiking, eventueel met een foto is toch leuk. Bedoel, het is toch een mooie en unieke levensgebeurtenis.

En nu?

Hierbij zit mijn tweejarige Zweden avontuur er dan toch echt op! Het was leuk, eenzaam, uitdagend, vernieuwend, eng, spannend, duur, maar ik had het toch niet willen missen. Ik zal nu mijn portfolio op orde moeten gaan brengen, hij heeft een nieuwe look nodig en ik denk dat ik hem toch maar zowel in het Nederlands als in het Engels doe. Daarna zal ik moeten gaan zoeken naar een baan. Ik heb nog geen flauw idee wat dit gaat worden en of ik iets kan vinden. Of dit in Nederland is of ergens anders, daar sta ik open voor. Wie weet zit ik dadelijk wel in Denemarken of de U.K., net als mijn zusjes (Schotland lijkt me zo mooi! Ierland ook!) of gewoon ergens in Nederland. Eigenlijk komt het meest spannende gedeelte nu pas..