Reisverslag Londen

Wauw, wat is Londen groot! Dat was mijn eerste gedachte. Op de één of andere manier had ik gedacht dat de trekpleisters dichter bij elkaar zouden liggen, maar hier vergiste ik me duidelijk in.

Wat was er veel te zien! Om London echt goed te ontdekken heb je eigenlijk een week nodig, maar die tijd hadden we helaas niet. We kwamen aan op King’s Cross. Het hele weekend moest ik glimlachen om die naam. Ik weet niet waarom, maar het klinkt zo Middeleeuws en daar houd ik onwijs van. Over het weer mochten we zeker niet klagen! Vrijdag scheen de zon, zaterdag was het wat bewolkt en heeft het ’s avonds geregend en zondag liet de zon zich ook nog zien. Mijn zusjes hadden voor een Visitor Oystercard gezorgd, waarbij je nooit meer dan £6,40 per dag betaald voor onbeperkt reizen. Als echte Londenaren hebben we alles met de metro gedaan (voor mij de eerste keer dat ik ooit in een metro zat). De metro heeft me trouwens goed geholpen met mijn roltrappenvrees. Ik had geen andere keuze en sommige roltrappen waren vrij hoog (hoogtevrees). Het ging steeds beter en ik moet zeggen dat ik er op zondag eigenlijk geen problemen meer mee had. Yay!

Ons hotel zag er erg chique uit en ook de kamer was netjes. Ontbijten (eerder brunchen) deden we ergens in de stad, dus we waren hooguit in het hotel om te slapen. Een Engels ontbijtje kon niet ontbreken, om 11.30u is dat prima te doen. Ondanks dat we een hekel hebben aan een selfiestick, had mijn zusje er toch één gekocht. Ik moet zeggen, het is inderdaad wel een uitkomst wanneer je een groepsfoto wilt maken. Mijn spiegelreflex geef ik liever niet aan een vreemdeling om een foto van ons te maken. Wat hebben we een lol gehad met dat ding!

Op vrijdag kwamen we ’s middags aan en hebben we de Tower Bridge bezocht (wat een prachtig ding is dat!) en bij het uitstappen van de metro stond de Big Ben ineens voor je neus. Wauw, dat ding maakte indruk al had ik hem al duizenden keren op foto’s gezien. Ik houd ook wel van de Victoriaanse en Gotische stijl dus ik was al snel in mijn sas. Eigenlijk waren we allemaal moe van de treinreis naar Londen en besloten we lekker te gaan eten bij Chiquito en op tijd naar het hotel te gaan om wat bij te komen.

Zaterdag waren we weer de hele dag op pad. We begonnen bij Buckingham Palace (tja, kan niet ontbreken natuurlijk) en zijn we door het St. James Park gelopen waar ik tot grote vreugde eekhoorntjes zag! Ik moest uiteraard gelijk aan Saskia denken. Ergens wel sneu dat ze zo aan mensen zijn gewend dat ze alles eten wat ze aangeboden krijgen. Het levert voor veel mensen natuurlijk wel mooie plaatjes op.

We hebben North Gower Street bezocht waar de serie Sherlock is opgenomen. De originele deur heeft nummer 187, maar dit hebben ze voor de serie vervangen door 221B. Stiekem houd ik wel van dit soort dingen, ik ben dan ook beetje een nerd.

Ondanks mijn hoogtevrees vond ik de London Eye helemaal niet eng. £21 is niet aan de goedkope kant, maar hoe vaak ben ik nou in Londen en hoe vaak ga ik in de Eye? Eerlijk gezegd viel het me nogal tegen. Natuurlijk, je bent hoog dus je kunt ver kijken over Londen. Dat was voor mij ook gelijk het probleem. Je weet niet goed waar je -naast de Big Ben- moet kijken en je hebt ook geen idee waarnaar je precies kijkt. Eerlijk gezegd denk ik dat Londen Eye mooier is in het donker, wanneer de stad verlicht is. Althans, dat neem ik aan van foto’s die ik heb gezien. Mocht ik er ooit nog komen, dan wil ik graag de stad in het donker bewonderen.

’s Avonds aten we by Amico Bio, een vegetarisch en biologisch restaurant. Mijn zusjes hadden het uitgekozen zodat ik eindelijk eens uit de gehele menukaart kon kiezen. Klinkt perfect! Echter was het zo biologisch dat ze ook de kruiden maar hebben weggelaten en had het eten weinig smaak. Een beetje peper en zout had al wonderen verricht. De service vond ik ook niet echt hartelijk en daarnaast kon de beste man amper Engels. Jammer! Wellicht lag het aan onze locatie (er zitten er twee in Londen) of hadden we gewoon pech.

Op de terugweg naar ons hotel gingen we langs bij Covent Garden, maar jammer genoeg was het al donker en het regende vrij hard waardoor we na een snel rondje maar terug naar de metro liepen. Het zag er echt onwijs knus en ouderwets uit, dus ik mocht ik nog eens in Londen komen, dan staat dit zeker op mijn lijstje om nog eens in daglicht te bezoeken.

Op zondag, onze laatste dag alweer, hebben we de Changing of the Horse Guards gezien. Erg mooi om zo’n traditie in ere te houden. Wel duurde het erg lang! We besloten om naar het National Museum te gaan, maar het was er zo stervensdruk dat we er eigenlijk al snel weer weggingen. Musea zijn gratis en het is dus beter om ze doordeweeks te bezichtigen.. Weten we dat voor de (eventuele) volgende keer!

We gingen naar Hyde Park en kwamen tot de ontdekking dat Baker Street daar pal naast ligt. Op 221B Baker Street (waar Sherlock ‘woont’) is een museum gevestigd. Het museum zelf hebben we niet bezocht. £10 om het museum te mogen betreden, over een persoon die niet eens heeft bestaan, vonden we dan toch niet de moeite waard. We gingen op tijd terug naar King’s Cross om daar uiteindelijk bij een pizzeria te belanden. Zo waren we in ieder geval op tijd voor onze trein naar huis.

Goh, het is een heel verhaal geworden merk ik maar het was onwijs leuk en gezellig. Heel veel meer dan de toeristische dingen hebben we dan ook niet gezien, maar dat geeft niet. Blijven er tenminste ook nog genoeg andere dingen over om een andere keer te ontdekken! Ik denk wel dat dit mijn tofste kerst&verjaardagscadeau ooit is! (Hierbij verklaar ik dit tot officieel woord. Dus mocht je tussen kerst en maart geboren zijn, dan mag je dit woord gebruiken. Je hebt mijn toestemming.)